Александровка ауылында 1912 жылы ағаштан мықты мектеп салынды, ол революцияға дейінгі мектеп болып саналады. Жиналыста ауыл тұрғындары мектеп құруға шешім қабылдады.

    Әрбір отбасы бөренелер әкелді, жақсы құрылыс материалынан салынды, христиан дінін қабылдаған ұлты татар ағаш шебершісі табылды. Мектеп шіркеуге бағынышты еді. Мектепке ұл балалар қабылданды. Ұл балалар әскерге барғанда отбасына хат жазуды білгендей. Қыздар сауатсыз болды. Мұғалімі дін қызметшісі болды, Құдайдың заңын оқыту бағытталды. Мектепте Құдай заңы, орыс тілі, арифметика, таза жазу, ән айту, гимнастика сияқты пәндер оқытылды. Ұлы Октябрь революциясынан кейін 1917 жылы Құдай заңын оқуға тыйым салынды.

    Мектептің бірінші директоры Белозер Н.И. болды. 1924 жылы 18 мамырда мектепте кеңестік билік кезінде пионер ұйымы құрылды. Ол әрбір мектепте болды. Пионер ұйымы өте үлкен болды, ол бірнеше бөліктерден тұрды, олар – Бүкілодақтық, облыстық, аудандық және ауылдық пионерлер ұйымдары. Барлық пионерлер жасақ деп аталды. Жасақ бір батырдың құрметіне аталған еді, біздің жасақ ҰОС батыры Олег Кошевой құрметіне аталды. Әрбір пионерлік сынып жасақ деп аталды және де қандай да бір батырдың құрметіне аталды. Жасақ буындарға бөлінді. Пионерлердің ішінен ең үздік оқушылар жасақтың, буынның төрағасы болып сайланды. Кеңес жасақтары сайланды, оған кірді: жетекші, оқуға жауапты, политинформатор, сыныптан тыс жұмысқа жауаптылар. Буында да дәл солай болды, кеңес жасағы буынды басқарды, ал бүкіл пионерлік жұмысқа пионер жетекшісі жауапты болды. Балалар уақытты өз пайдалары үшін өткізді, олар сабақты жақсы оқи бастады, үлгермейтіндерге болысты, барлық мектеп іс-шараларына қатысты, қарт адамдарға көмектесті, әрқашан және барлық жерде бірінші болды. Пионерлердің тікелей атрибуттары болды: горн, барабан, пионер туы, басында пилотка, қызыл галстук, пионер белгішесі, ту ұстаушылар үшін ақ қолғап, пионерлік таспа. Пионерлер антты жатқа білетін және барабаншы, кернейші, ту ұстаушы топ құрылған еді. Жасақты жинаған кезде міндетті түрде сап алдында үш адамнан құрылған ту ұстаушы топ тұратын (оған тек қана құрметті пионерлерді жинайтын), кернейші өз аспабында ойнады, ту ұстаушы салтанатты түрде жасақтың туын көтерді, барабаншы барабанды соқты. Александровка мектебінің пионерлерінің өмірі қызықты және мазмұнды болды.

    1973 - 1974 оқу жылында мектеп типтік ғимаратта оқи бастады, Абай атындағы ұжымдық шаруашылықтың қаражатына салынған еді. Александровка мектебі әрқашан шәкірттеріне мықты және терең білім берді. Көптеген түлектер институттар мен техникумдердің студенттері болды, оқуды бітіргеннен кейін мұғалім, дәрігер, инженер болып жұмыс істеді. Өзінің жүз жылдық тарихында мектеп барлық тұрғындарын оқытты және тәрбие берді, сонымен қатар басқа да ауылдарды: Сүгүр, Николаевка, Жана-ауыл. 

(Бондаренко Г. және ауылдың ақсақалдарының естеліктерінен). 

    Деревянная добротная школа в селе Александровка была построена в 1912 году, это была дореволюционная школа. На сходе жители села решили строить школу. Каждая семья привозила бревна, строили из хорошего стройматериала, нашлись плотники - мастера своего дела, строительством руководил поп, по национальности татарин, принявший христианскую веру. Школа была подчинена церкви. Принимались в школу юноши. Считалось, что юношам нужно идти служить в армию и чтобы оттуда он мог написать письмо домой. Девочки оставались неграмотными. Учителем стал батюшка, преподавание было направлено на изучение Закона божьего.

    В школе преподавались такие предметы, как Закон божий, русский язык, церковно-славянский язык, арифметика, чистописание, пение, гимнастика. После великой Октябрьской революции 1917 года изучение Закона божьего было отменено. Первым директором школы был Белозерский Н.И. При советской власти в школе, в 1924 году 19 мая была организована пионерская организация. Она существовала в каждой школе. Пионерская организация была очень большая, она состояла их нескольких частей это – Всесоюзная пионерская организация, областная, районная и сельская. Все пионеры назывались - дружиной. Дружина была названа в честь какого то героя, наша дружина была названа в честь героя ВОВ Олега Кошевого. Каждый пионерский класс назывался отрядом и тоже был назван в честь какого то героя. Отряд делился на звенья. Самые лучшие ученики из пионеров избирались председателем дружины, председателем отряда, звеньевым. Избирался Совет дружины, в который входили: вожатый, ответственный за учебу, политинформатор, ответственный за тимуровскую работу, ответственный за внеклассную работу. Всё также было и в звеньях, совет дружины руководил звеньевыми, а за всю пионерскую работу отвечал пионервожатый по школе – учитель.

    Ребята проводили время с пользой для себя, они подтягивались в учебе, помогали отстающим, участвовали во всех школьных мероприятиях, стыдили нерадивых, помогали престарелым людям, всегда и везде были первыми. Непосредственными атрибутами пионеров были: горн, барабан, пионерское знамя, пилотки на голове, красные галстуки, пионерский значок, для знаменосцев – белые перчатки, пионерские ленты. Пионеры знали наизусть клятву пионеров, была знамённая группа состоящая из барабанщика, знаменосца, горниста. При сборе дружины обязательно перед строем пионеров выходила знаменная группа, состоящая из трех человек (в нее избирались только почетные пионеры), горнист играл, знаменосец нес торжественно пионерское знамя дружины, барабанщик барабанил, торжественно маршируя, старший вожатый дружины отдавал команды: «Дружина равняйся!», для вноса пионерского знамени дружины имени Олега Кошевого стоять «Смирно!», «Председателям отрядов сдать рапорта» (председатели отрядов говорят о том, что их отряд в таком то количестве прибыл на торжественный сбор), затем вожатый говорил «Вольно», после этого объявлялась тема сбора, награждения, все значимые прошедшие события и те которые предстоят, а так же подведение каких то итогов. После решения всех вопросов, так же как и вошла, уходит знамённая группа а ст. вожатый объявляет о закрытии сбора. Таким же образом проходили отрядные сборы в классе.

  Жизнь пионеров Александровской школы была насыщенной на события. С 1973 - 1974 учебного года школа стала заниматься в типовом здании, построенном на средства колхоза им. Абая. Александровская школа всегда давала и даёт прочные и глубокие знания своим ученикам. Многие выпускники становились студентами институтов и техникумов, по окончании которых шли работать учителями, врачами, инженерами.  За свою столетнюю историю школа обучила и воспитала всё население Александровки, а так же и других сел: Сугура, Николаевки, Жана-Аула.

(Из воспоминаний Бондаренко Г. и других старожилов села)